ដោយ កែវ និមល
2014-09-17
RFA
កម្មកររោងចក្រកាត់ដេរមកពីសហជីពចំនួន១៩ ជួបជុំគ្នានៅសួនកាណាឌីយ៉ា (Canadiana) តាមដងផ្លូវវ៉េងស្រេង ប្រកាសចាប់ផ្ដើមយុទ្ធនាការទាមទារប្រាក់ខែគោល ១៧៧ដុល្លារអាមេរិក នៅថ្ងៃទី១៧ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០១៤។ RFA/Uon Chhin
កម្មកររោងចក្រកាត់ដេរជាច្រើនពាន់នាក់មកពីសហជីពចំនួន១៩ បានជួបជុំគ្នានៅថ្ងៃទី១៧ កញ្ញា នៅសួនកាណាឌីយ៉ា (Canadiana) តាមដងផ្លូវវ៉េងស្រេង ជាទីប្រមូលផ្តុំរោងចក្រកាត់ដេរ ដើម្បីប្រកាសចាប់ផ្ដើមយុទ្ធនាការទាមទារប្រាក់ខែគោល ១៧៧ដុល្លារអាមេរិក។
ក្រុមកម្មករពាក់អាវយឺតពណ៌លឿងទុំ ដែលមានរូបសញ្ញាសរសេរអក្សរ និងលេខជាភាសាខ្មែរ និងអង់គ្លេស ដាក់ថា “យើងត្រូវការប្រាក់ឈ្នួល ១៧៧ដុល្លារ”។
«សំឡេងកម្មករស្រែកតវ៉ា»
ក្រុមសហជីពតំណាងកម្មករ បានចាប់ផ្ដើមយុទ្ធនាការតវ៉ាទាមទារប្រាក់ខែគោលចំនួន ១៧៧ដុល្លារ ដោយប្រមូលផ្តុំកម្មករនៅតាមរោងចក្រជាង ២០០កន្លែងទូទាំងប្រទេស និងប្រើប្រាស់ពាក្យស្លោកទាមទារតែមួយ គឺរដ្ឋាភិបាល និងថៅកែរោងចក្រ ត្រូវផ្តល់ប្រាក់ខែគោលចំនួន ១៧៧ដុល្លារ។
លោក អាត់ ធន់ ប្រធានសម្ព័ន្ធសហជីពប្រជាធិបតេយ្យកម្មករកាត់ដេរកម្ពុជា (CCAWDU) ជាអ្នកដឹកនាំមួយរូបនៅក្នុងសកម្មភាពទាមទារប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមា ១៧៧ដុល្លារ មានប្រសាសន៍ឲ្យដឹងថា ការទាមទារប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមា ១៧៧ដុល្លារ នេះ មានការគាំទ្រពីក្រុមហ៊ុនបញ្ជាទិញខោអាវល្បីៗពីបរទេសផងដែរ៖ «យើងទាមទារទៅខាងនិយោជក និងរដ្ឋាភិបាល ឲ្យផ្តល់ឲ្យ។ ហើយជំរុញអ្នកបញ្ជាទិញឲ្យគាំទ្រ ឲ្យនិយោជក និងរដ្ឋាភិបាលហ្នឹង ដំឡើងឲ្យកម្មករ»។
លោក អាត់ ធន់ ឲ្យដឹងបន្ថែមថា ការធ្វើយុទ្ធនាការទាមទារប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមា ១៧៧ដុល្លារ នេះ កើតមាននៅតាមរោងចក្រទូទាំងប្រទេស ហើយធ្វើឡើងមុនពេលមានកិច្ចប្រជុំត្រីភាគីមួយ រវាងសហជីពតំណាងកម្មករ តំណាងថៅកែរោងចក្រ និងតំណាងរដ្ឋាភិបាលនៅថ្ងៃទី២៦ កញ្ញា ខាងមុខ៖ «ប៉ុន្តែគេមិនបានកំណត់ថា ចំនួនប៉ុន្មានទេ។ គេទុកលទ្ធភាពឲ្យយើងចរចាជាមួយក្រុមហ៊ុន ហើយរដ្ឋាភិបាលជាអ្នកកំណត់ទៅតាមស្ថានភាពប្រទេសរបស់ខ្លួន ព្រោះគេគ្រាន់តែជាអ្នកវិនិយោគទុនពីក្រៅទេ។ ហើយគេគាំទ្រឲ្យមានការដោះស្រាយបញ្ហានោះទៅ ព្រោះបញ្ហានោះ វាធ្វើឲ្យមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះមិនល្អដល់ទីផ្សាររបស់គេ។ ហើយគេក៏ឃើញថា ការផ្តល់ប្រាក់ឈ្នួលទាបនេះ វាខុសពីស្តង់ដារ ក្រមសីលធម៌របស់គេដែរ»។
ការចរចាទាមទារប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមា ១៧៧ដុល្លារនេះ ធ្លាប់ធ្វើឡើងកាលពីឆ្នាំ២០១៣ ម្តងរួចមកហើយ ប៉ុន្តែមិនបានសម្រេចទេ ដោយសារភាគីនិយោជក ឬថៅកែរោងចក្រ មិនព្រមតាមការទាមទាររបស់តំណាងសហជីព។ ដោយគ្មានការព្រមព្រៀងគ្នា ទើបប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមារបស់កម្មកររោងចក្រកាត់ដេរខោអាវ និងស្បែកជើង បានទទួលការសម្រេចចុងក្រោយត្រឹមតែ ១០០ដុល្លារប៉ុណ្ណោះ។
តំណាងកម្មករចូលរួមតវ៉ាទាមទារប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមា ១៧៧ដុល្លារ មួយរូបឈ្មោះ ម៉ម រិទ្ធី មានប្រសាសន៍ថា បើសិនជាថៅកែរួមជាមួយរដ្ឋាភិបាល យល់ព្រមដំឡើងប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមារបស់កម្មករឲ្យបានដល់ ១៧៧ដុល្លារ គឺអាចកាត់បន្ថយបានបញ្ហាជាច្រើន ដូចជា កាត់បន្ថយបាតុកម្មកូដកម្មទាមទារដំឡើងប្រាក់ខែ កាត់បន្ថយចំណាកស្រុករបស់កម្មករទៅធ្វើការនៅបរទេស ដែលមានប្រាក់ខែខ្ពស់ និងកាត់បន្ថយការលំបាកកម្មករក្នុងការស្វែងរកការងារ ការងារបន្ថែម ដើម្បីឲ្យមានប្រាក់ចំណូលរស់នៅបានសមរម្យ៖ «សម្រាប់ខ្ញុំ ការដំឡើងប្រាក់ខែ ១៧៧ នេះ ជារឿងសំខាន់។ ហើយរឿងដំឡើងប្រាក់ខែ ១៧៧ នេះ បើសិនជាថៅកែរួមដៃជាមួយសហជីព និងរដ្ឋាភិបាល ដោះស្រាយឲ្យចប់ បានន័យថា រឿងនេះវាកាត់បន្ថយជម្លោះនៅប្រទេសកម្ពុជា។ ការធ្វើបាតុកម្មកូដកម្មផ្សេងៗ ត្រូវបានកាត់បន្ថយ។ ហើយបើមិនមានការដោះស្រាយទេ វាធ្វើឲ្យប្រទេសកម្ពុជា វាពោរពេញទៅដោយបាតុកម្ម និងកូដកម្ម។ កាលណាអត់មានច្បាប់កំណត់ វាធ្វើឲ្យថៅកែ និងកម្មករមានការយល់ខុសគ្នា»។
ចំណែកកម្មការិនីមួយរូបឈ្មោះ ម៉ឹក សុខលាភ និយាយថា នាងចង់បានប្រាក់ខែច្រើន ដើម្បីលើកកម្ពស់ជីវភាពរស់នៅ និងមានប្រាក់ជួយផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារនៅស្រុកកំណើត៖ «មានការលំបាក យើងត្រូវការជីវភាពសមរម្យ ព្រោះមានប្រាក់ខែតិចតួច»។
លោក អាត់ ធន់ ទទួលស្គាល់ថា ការធ្វើយុទ្ធនាការទាមទារប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមា ១៧៧ដុល្លារនេះ មានក្រុមសហជីពមួយចំនួនមិនចូលរួមគាំទ្រទេ ក្នុងនោះមានក្រុម លោក ជួន មុំថុល និងក្រុម លោក សោម អូន។
ទាក់ទងបញ្ហាកម្មករទាមទារឡើងប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមានេះ លោក ជាតិ ខេមរា មន្ត្រីជាន់ខ្ពស់របស់សមាគមរោងចក្រកាត់ដេរនៅកម្ពុជា (GMAC) មានប្រសាសន៍ថា ជំហរសមាគមដែលជានិយោជករោងចក្រ គឺគោរពតាមការជជែកគ្នាសម្រេចក្នុងក្រុមប្រឹក្សាការងារ ដែលមានភាគី៣នៅក្នុងនោះ គឺម្ចាស់រោងចក្រ សហជីពតំណាងកម្មករ និងតំណាងរដ្ឋាភិបាល៖ «យើងប្រើយន្តការដែលយើងបង្កើត ព្រោះទាំង អាយឡូ (ILO) ទាំងអង្គការជាតិ និងអន្តរជាតិ គេទទួលស្គាល់។ វាជាយន្តការមួយដែលមានសំឡេងត្រីភាគីនៅក្នុងនោះ គឺវាមានភាពតំណាងបំផុតដែលយើងសម្រេចហើយ។ អ៊ីចឹងមានតែយន្តការនោះទេ យើងមិនអាចយកយន្តការណាដែលមានផលលំបាកក្នុងការអនុវត្តទេ»។
លោក អាត់ ធន់ ឲ្យដឹងថា យុទ្ធនាការទាមទារឡើងប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមាលើកនេះ មានធ្វើនៅប្រទេសកម្ពុជា ហើយមានធ្វើនៅសហរដ្ឋអាមេរិក និងប្រទេសមួយចំនួននៅអឺរ៉ុប ផងដែរ។
សហជីពកម្មករ ធ្លាប់បរាជ័យទាមទារដំឡើងប្រាក់ខែគោលម្តងរួចហើយ បន្ទាប់ពីកងកម្លាំងប្រដាប់អាវុធរដ្ឋាភិបាល បានប្រើប្រាស់ហិង្សាបង្ក្រាបក្រុមកម្មករ បណ្ដាលឲ្យកម្មករមួយចំនួនបានស្លាប់ រងរបួស និងត្រូវចាប់ឃុំខ្លួន។ ចំណែកការទាមទារច្រើនជាងមុនលើកនេះ ដោយសារកម្មករអះអាងថា ប្រាក់ ១៦០ដុល្លារ មិនគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់រស់នៅឡើយ។ សហជីពកម្មករ បានផ្លាស់ប្ដូរប្រើប្រាស់វិធីក្នុងការទាមទារនេះពីការធ្វើបាតុកម្ម មកជំរុញឲ្យម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនបញ្ជាទិញសម្លៀកបំពាក់ និងស្បែកជើង និងម្ចាស់រោងចក្រ ចូលរួមចំណែកដំឡើងប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមាឲ្យពួកគេវិញ៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។
អត្ថបទដែលទាក់ទង
- កម្មកររោងចក្រហ៊ុយចៀននិងចៀនឡឹជាង៥០០នាក់តវ៉ានៅមុខក្រសួងការងារ
- ពលរដ្ឋខ្មែរនៅកាណាដាធ្វើបាតុកម្មមុខក្រុមហ៊ុនបញ្ជាទិញសម្លៀកបំពាក់ពីកម្ពុជា
- អ្នកភូមិនៅមណ្ឌលគិរីបន្តធ្វើបាតុកម្មប្រឆាំងក្រុមហ៊ុនសម្បទាន
- ក្រសួងការងារលក់ពាក្យប្រឡងតេស្ដភាសាកូរ៉េបានជាង៤សែនដុល្លារក្នុង១ថ្ងៃ
- មន្ត្រីសហជីពស៊ីខៅឌូពីររូបត្រូវសមត្ថកិច្ចឃាត់ខ្លួននៅខេត្តព្រៃវែង
- យុទ្ធនាការទាមទារដំឡើងប្រាក់ខែគោលកម្មករ១៧៧ដុល្លារ
- រោងចក្រស្បែងជើងនៅកំពង់ចាមប្រកាសបញ្ឈប់កម្មករដែលធ្វើកូដកម្ម
- កម្មកររោងចក្រហ៊ុយចៀនបន្តកូដកម្មឈានដល់ថ្ងៃទី២
- កម្មកររោងចក្រជេ.អ.ប៊ីនៅផ្លូវវ៉េងស្រេងតវ៉ាទាមទារប្រាក់សំណងពីថៅកែ