កម្ពុជា ប្រារព្ធទិវាពិភពលោកប្រយុទ្ធនឹងជំងឺអេដស៍ នៅថ្ងៃទី១ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១២។ ប្រធានបទសម្រាប់ឆ្នាំនេះ គឺ ដែលហៅដោយខ្លីថា គោលដៅ០៣ ត្រឹមឆ្នាំ២០២០។
ដោយ សុ ជីវី
2012-12-01
វិទ្យុអាស៊ីសេរី
ឧបនាយករដ្ឋមន្ត្រីប្រចាំការ អ្នកស្រី ម៉ែន សំអន (ឆ្វេង) មានប្រសាសន៍នៅក្នុងពិធីប្រារព្ធទិវាពិភពលោកប្រយុទ្ធនឹងជំងឺអេដស៍ នៅសាលសន្និសីទចតុមុខ រាជធានីភ្នំពេញ កាលពីថ្ងៃទី១ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១២។ RFA/So Chivy
បើទោះជាយ៉ាងណា អង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាល និងអ្នកផ្ទុកមេរោគអេដស៍ បារម្ភថាកង្វះថវិកានឹងធ្វើអោយគោលដៅនេះបរាជ័យ។
អង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាល និងអ្នករស់នៅជាមួយមេរោគអេដស៍ ស្នើរដ្ឋាភិបាល និងអង្គការដៃគូពាក់ព័ន្ធ បន្តគាំទ្រផ្នែកថវិកាក្នុងការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងជំងឺអេដស៍ បើពុំនោះសោត កម្ពុជា នឹងពុំអាចសម្រេចគោលដៅពាក់ព័ន្ធនឹងមេរោគអេដស៍ និងជំងឺអេដស៍ នៅត្រឹមឆ្នាំ២០២០ បានឡើយ។
ការព្រមានបែបនេះ បានធ្វើឡើងនៅព្រឹកថ្ងៃទី១ ខែធ្នូ ដែលជាថ្ងៃប្រារព្ធទិវាពិភពលោកប្រយុទ្ធនឹងជំងឺអេដស៍។
តំណាងអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាល និងជាប្រធានគណៈកម្មាធិការសម្របសម្រួលប្រយុទ្ធនឹងជំងឺអេដស៍ លោក ភោគ ប៊ុនរឿន មានប្រសាសន៍ថា នៅប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ ថវិកាសម្រាប់ប្រយុទ្ធប្រឆាំងជំងឺអេដស៍ ត្រូវកាត់បន្ថយបណ្ដើរៗ ដែលការកាត់បន្ថយនេះអាចនឹងប៉ះពាល់ទៅដល់ដំណើរឆ្ពោះទៅបញ្ចប់ការរីករាលដាលនៃជំងឺនេះ។
តំណាងបណ្ដាញអ្នកផ្ទុកមេរោគអេដស៍ និងជំងឺអេដស៍ មកពីស្រុកកណ្ដាលស្ទឹង ខេត្តកណ្ដាល អ្នកស្រី អ៊ុក ម៉ាច បានស្នើឡើងថា ដើម្បីសម្រេចគោលដៅលែងមានអ្នកស្លាប់ដោយសារជំងឺអេដស៍ ការយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះសេវាផ្ដល់កិច្ចការពារសុខភាពអ្នកផ្ទុកមេរោគអេដស៍ គឺជាកត្តាចម្បងមួយ។
របាយការណ៍របស់អង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាល អោយដឹងថា ថវិកាសម្រាប់ប្រយុទ្ធនឹងជំងឺអេដស៍ភាគច្រើន បានមកពីជំនួយដៃគូអភិវឌ្ឍន៍។ ក្នុងនោះជាង ៩៦% បានពីប្រភពដៃគូអន្តរជាតិ មានដូចជា មូលនិធិសកល ទីភ្នាក់ងារអភិវឌ្ឍន៍ផ្សេងទៀត ចំណែកថវិកាពីរដ្ឋាភិបាល គឺជិត ៤%។ របាយការណ៍របស់មជ្ឈមណ្ឌលជាតិប្រយុទ្ធនឹងជំងឺអេដស៍ និងកាមរោគ អោយដឹងដែរថា ក្នុង១ឆ្នាំៗ កម្ពុជា ត្រូវការថវិកាពី ៦០ ទៅ ៦៥លានដុល្លារ សម្រាប់សកម្មភាពពាក់ព័ន្ធនឹងមេរោគអេដស៍ និងជំងឺអេដស៍។
ឆ្លើយតបនឹងការស្នើនេះ ឧបនាយករដ្ឋមន្ត្រីប្រចាំការ អ្នកស្រី ម៉ែន សំអន មានប្រសាសន៍ថា នឹងនាំកង្វល់របស់អង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាល និងពលរដ្ឋ ទៅប្រមុខរដ្ឋាភិបាល។
ចំណែកអ្នកសម្របសម្រួលកម្មវិធីប្រយុទ្ធនឹងជំងឺអេដស៍របស់អង្គការសហប្រជាជាតិ អ្នកស្រី ម៉ារី អូឌីល អេម៉ុង (Marie-Odile Emnond) មានប្រសាសន៍ថា អង្គការសហប្រជាជាតិនៅតែមានឆន្ទៈបន្តគាំទ្រកម្ពុជា។ ប៉ុន្តែក្នុងស្ថានភាពដែលពិភពលោកកំពុងជួបបញ្ហាផ្នែកថវិកា កម្ពុជា ក៏ចាំបាច់ត្រូវបង្ហាញពីការប្រើប្រាស់ថវិកាចំគោលដៅ និងពង្រឹងនិរន្តរភាព។
កម្ពុជា ត្រូវចាត់ទុកជាប្រទេសដែលជោគជ័យក្នុងការកាត់បន្ថយអត្រាឆ្លងមេរោគអេដស៍ និងជំងឺអេដស៍ ក្នុងចំណោមមនុស្សពេញវ័យពី ២% ក្នុងឆ្នាំ១៩៩៨ មកត្រឹម 0,៧% នៅឆ្នាំ២០១១។ ជំហានបន្ទាប់ កម្ពុជា មានគ្រោងថានឹងបញ្ឈប់លែងអោយមានករណីចម្លងមេរោគអេដស៍ពីម្ដាយទៅកូននៅត្រឹមឆ្នាំ២០១៥៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។
គំនិត
December 1, 2012 at 6:33 am
នគរថ្កើងថ្កានក្នុងឋានសុខុដុម្យ
នគរថ្កើងប្លែកចំលែកចិត្ត គយគន់ពិនិត្យមើលប្រទេស
អាគារស្កឹមស្កៃលៃកំពស់ លូតហួសវត្តភ្នំថ្កើងអស្ចារ្យ។
ឡានថ្មីទំនើបទើបផលិត មានច្រើនពេកពិតគ្រប់ទំនិញ
មន្រ្តីឩកញ៉ា-ប្រជាទិញ វីវក់ប្រដេញតាមម៉ូតច្នៃ។
ពួកអាប្រឆាំងអត់មានប្រាក់ ព្រោះវាស្លើតស្លាក់ទាំងយប់ថ្ងៃ
ខ្ជិលអត់រកអ្វីស្តួចកំរៃ កើតទុក្ខរីងរៃលក់ស្រែស៊ី។
នគរថ្កើងថ្កានស្មានមិនដល់ ផុតទុក្ខក្វល់ប្រជារីករាយ
ចាកឃ្លាតក្រីក្រឆ្ងាយសែនឆ្ងាយ -អន់ផោកចង្រែបក្សប្រឆាំង។
ពួកអាស្មោកគ្រោកបក្សប្រឆាំង ប្រូភូតភរខ្លាំងគួរឲ្យខ្លាច
ចរិតព្រៃផ្សែដូចបីសាច -ស្រេកឃ្លានអំណាចកាចឃោរឃៅ។
វីឡាស្កឹមស្កៃហៃប្រណិត ឈស្ទែតនៅជិតតាមដងផ្លូវ
ឡានតូចគ្រប់ម៉ាកច្រើនពេកកូវ -ប្រជាឥឡូវរស់ធូរធារ។
ម៉ែកសឺដេសខ្មៅក្រិបបើកដំបូល ស ខៀវ និងហ្គោលដប់គ្រឿងប្លាយ
ចេញចូលលូនលេងគ្មានខ្វល់ខ្វាយ ប្រជាសប្បាយគ្មានអ្វីផ្ទឹម។
មើលទៅផ្ទះឈើដំបូលក្បឿង -ប្រជារស់សឿងគ្រប់គ្រួសារ
មិនថាទីក្រុងរឺចំការ -បីអាណត្តិទៀតណាស្មើថានសួគ៏។
រាស្រ្តមានដីគ្រប៉គ្រួសារ- ប្លែកតែបរិវារបក្សប្រឆាំង
កំជិលអាំងផេះមុខស្លេកស្លាំង- លក់ដីប្រណាំងចង់បានលុយ។
លក់ដីលក់ស្រែផ្ទះសម្បែង- ក្តាប់លុយមិនលែងទៅសូកប៉ាន់
យកសក្តិស្រមោលភ្លេចចង្ហាន់- ប្រពន្ធកូនឃ្លាននៅឯផ្ទះ ។
អាខ្លះអត់លុយប្រថុយយក- ប្រពន្ធដាក់ស្ពកអោយគេចុយ
ប្រាថ្នាលោភលន់ទាំងមុខស្អុយ -ចុយចុះប្រពន្ធតែសុំសក្តិ ។
សក្តិខ្យល់សក្តិវល់សក្តិស្រមោល- ច្រើនឆ្នាំទ្រីលទ្រលជួបតែស្កន់
ធ្លាក់ខ្លួនតោកយ៉ាកតែបំភ័ន្ត- ស្រែកយករួចខ្លួនកម្លារចិត្ត ។
ពួកអាអស់នេះខួរក្បាលទា- ម៉្ងៃៗវេទនារត់ឆ្លេឆ្លារ
ដង្ហក់ដង្ហោយព្រុសឡូឡារ- ហត់ជក់កញ្ឆាប៉ូវកម្លាំង ។
វាស្រែកហឺហារថាសង្គ្រោះ- ស្តាប់ហើយឈឺពោះចង់រាគអាចម៏
សង្គ្រោះអ្នកណាអាប្រកាច់- សម័យសម្តេចសុទ្ធផ្ទះធំ ។
ដីស្រែម្នាក់ៗរាប់ហិតា – គោយន្តចាត់ការមិនមែនគោ
ដឹកជីទៅស្រែឡានហ៊ីណូ- រីឯម៉ូតូមានពីរ បី ។
អញឆ្ងល់អ្ហែងដែរពួកប្រឆាំង- ដែលអ្ហែងស្រែកច្បាំងតែរាល់ថ្ងៃ
អ្ហែងចង់សង្គ្រោះៗស្អី ? – ឫុអ្ហែងឃ្លានក្រៃអំណាចដឹង ? ។
ពួកអ្ហែងអស់នេះគ្មានផ្លូវទេ- កុំមកតែវែឈរច្រេមច្រុំ
ស្រែកថ្ងូរង៉េសៗដូចឆ្កែយំ- ពោលពាក្យច្រំៗថាសង្រ្គោះ ។
តើសង្គ្រោះស្អី ?- អត់មានខោថ្មី- តែស្រែកអួតហួស
សន្យាខ្យល់ខ្ចប់- អប់ដាក់ធ្មេញជួស- ធ្វើខ្ចៅយន្តហោះ
អាចធ្វើអ្នកមាន ? ។
អួតទាំងខ្វល់ខ្វាយ- អួតទាំងអត់បាយ-ព្រោះខ្ចីបុលហួស
ស្រូវស៊ីមិនគ្រប់- កង់ក៏គ្មានជិះ- ខ្លួនវិញសំគិះ
តែអួតហួសឃ្លាន ។
គួរអោយសើចដែរ- វាស្រែកឡែៗ -តាប៉ែរាល់ថ្ងៃ
ថាចង់សង្គ្រោះ- តើសង្គ្រោះស្អី?- ប្រពន្ធជេរចាស់ដៃ
ជេរ ព្រោះអត់ស៊ី ។
អួតនេះអាខា -បងប្អូនដឹងទេ- វាអួតរាល់ថ្ងៃ
អួតប្រូបោកប្រាស់- អួតអត់តម្លៃ-ឥឡូវវាច្នៃ
ញឹងប្រពន្ធចូល ។
កុំអោយគេថា- ប្រពន្ធវាជេរ- វាអួតសុខណាស់
ទោះមានស្រីចុង- ប្រពន្ធអត់ឆ្នាស់- តែពេលដល់ផ្ទះ
ត្រូវក្បាលវែកឆា ។
ពិតណាស់អាខាវាកំសត់- ក្បាលគ្របសំពត់ក៏មានដែរ
ក្បាលនិងកន្ថោរបូកអត់ល្ហែរ- អាខាតែវែឆ្កួតខ្លាចផ្ទះ ។
ប្រទេសបានសុខ ប្រជាស្រណុក ទាំងកាយវាចារ
សុខទាំងផ្លូវចិត្ត មានទ្រព្យហ៊ឺហារ ចុះអ្ហែងស្រែកឡា
ចង់សង្គ្រោះស្អី ? ។
ខ្លួនថោកសំគិះឆ្កួតតែវែ ហាឡើងខុសគេចង់ចាប់ថ្ងៃ
មកចងអោយជាប់កាប់ឆា. ខ្វៃ សម្តីអត់ន័យ អួតអត់ខ្នាត ។
ខ្លួនក្រកើតស្រែងសំញែងអេះ ខ្លួនកំជិលផេះតែប្រដៅ
អោយគេអ្នកស្អាតតាមខ្លួនទៅ គ្មានផ្លូវអេះស្រែងតែឯងចុះ ។
ហាស ! ហាស អាគំនិតសុញ កំណាព្យអ្ហែង សរសេរបានល្អ ហាស! ហាស
មេទ័ព-បាញ់ទា
December 2, 2012 at 8:05 am
អាឡេវបាញ់ទាឆ្កែខ្ញុំ
១-អាឡេវឆ្កែខ្ញុំ–អាចម៍ណាដុំធុំ–វាចូលចិត្តណាស់–ឆ្កែដទៃទៀត–មិនទាន់វាសោះ
វាថាឆ្ងាញ់ណាស់–អាចម៍ផស់បងជាតិ ។
២-អាឡេវឆ្កែខ្ញុំ–អាចម៍ណាដុំធំ–ត្របាក់ផ្ញាច់ៗ–វាឆ្កែក្បត់ជាតិ–ចួលចិត្តស៊ីអាចម៍–
ជួនកាលប្រកាច់–ឆ្តួតបីបួនថ្ងៃ ។
៣-ខ្មែរអើយត្រូវដឹង–អាឆ្កែឡេវហ្នឹង–ជាឆ្កែចង្រៃ–វាជាឆ្កែចាស់–ហើយឆ្កួតរាល់ថ្ងៃ–
គួរខ្មែរប្រុសស្រី–សំពងក្បាលវា។
៤-អាឡេវឆ្កែខ្ញុំ–វាផឹកទឹកនោម–ទឹកអាចម៏បងជាតិ–ទើបបានវាឆ្គួត–
លែងស្គាល់ផៅញាតិ–វាឆ្កែក្បត់ជាតិ–ខ្មែរត្រូវកំចាត់!
៥- អាឡេវឆ្កែខ្ញុំ–ឆ្កែបងជាតិចំ–តែវាផ្តេសផ្តាស–ចូលចិត្តស៊ីអាចម៏–បងជាតិខ្លាំងណាស់
តែវាក្បត់ម្ចាស់–ទុកខាតបរិស្ថាន!
៦- អាឡេវឆ្កែព្រូន–ស៊ីតែអាចម៏យួន–អាចម៍យួនដុំៗ–អាឡេវឆ្កែនេះ–បំផ្លាញសង្គម
‹‹ជាតិខ្មែរឧត្តម››–សម័យហ៊ុនសែន!
៧- អាឡេវឆ្កែខ្ញុំ–រលូតមុនភ្ជុំ–ក្រោយពន្ធនាគារ–វាកើតរោគឆ្កួត–ខ្ញុំមើលមិនជា
ខ្ញុំវាយក្បាលវា-ភ្លះស្លការី ។
៨- អាឡេវឆ្កែខ្ញុំ–ប្រើថ្នាំមិនចំ–ត្រូវប្រើដំបង–សំពងក្បាលវា–មួយថ្ងៃបីដង
ទាត់ផងធាក់ផង–ក្បាលឆ្កែបាញ់ទា ។
ហាស! ហាស កំណាព្យអ្ហែងសរសេរបានល្អអាបាញ់ទា ហាស !ហាស
អញទទួលបានមេដាយមាសមួយ ក្នុងចំណោមមេដាយមាសដ៏មានតំលៃជាច្រើនផ្សេងទៀតពីសម្តេច។
ចុះសត្វឆ្កែដ៏កញ្ចាស់អង្គែសុី ដែលចេះតែព្រុសតែមិនចេះខាំ មួយឈ្មោះCheathទទួលបានអ្វីខ្លះ ក្រៅពីគេជេរម្រ៉ាយ?
.
ឱសត្វឆ្កែប្រផេះដ៏អភ័ព្វអើុយ! បើហ្អែងចង់បានវាសនាខ្ពស់ដូចអញ អញអាចជួយបាន ដោយគ្រាន់តែវ៉ៃ សារ៉ាពណ៌ខ្មៅ ទៅលើ
ដងខ្លួនអង្គែសុីរបស់ឯង ហើយបញ្ជូនអោយតាតា នៅចំការមន ជាការស្រេច។ ព្រោះតាតា គាត់អស់អីអស់ចុះ អោយតែបាន
កុងចរពណ៌ខ្មៅ ព្រោះឈាមវាថ្លៃណាស់។
.
សារនេះសង្ឃឹមថានឹងបានដល់អាCheah