អ្នកវិភាគអាជីវកម្ម បានឲ្យដឹងនៅថ្ងៃទី២៩ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១២ ថា ឧបសគ្គទទួលបានឥណទានអាជីវកម្មខ្នាតតូច និងមធ្យម បណ្ដាលមកពីសមត្ថភាពអន់ខ្សោយរបស់ម្ចាស់អាជីវកម្មផ្ទាល់ លក្ខខណ្ឌច្រើនសម្រាស់ស្ថាប័នដែលផ្ដល់ឥណទាន រួមទាំងការមិនទទួលខុសត្រូវហានិភ័យឥណទានរបស់រដ្ឋាភិបាលក៏នៅមានកម្រិត។
ដោយ អាន ស៊ីថាវ
2012-12-01
វិទ្យុអាស៊ីសេរី
រូបថតថ្ងៃទី៣១ ធ្នូ ២០១១៖ អាជីវកម្មលក់មាន់អាំងនៅតាមចិញ្ចើមថ្នល់ (Photo: RFA)
អ្នកវិភាគបានបញ្ជាក់ថា បើសិនជាគ្មានការដោះស្រាយសមស្របទេ ផែនការសហគ្រាសខ្នាតតូច និងមធ្យម ដែលចាត់ទុកជាឆ្អឹងខ្នងសេដ្ឋកិច្ចនោះ គឺជាផែនការដែលដាក់ចេញតែគ្មានប្រយោជន៍។
ទីប្រឹក្សាអភិវឌ្ឍន៍អាជីវកម្ម នៃវិទ្យាស្ថាន វី ឃែភិថល (V CAPITAL Institute) លោក ឌិន វីរៈ មានប្រសាសន៍នៅថ្ងៃទី២៩ វិច្ឆិកា ថា សហគ្រាសខ្នាតតូច និងមធ្យម មានតួនាទីសំខាន់សម្រាប់ការអភិវឌ្ឍប្រទេស ការបង្កើតការងារ ការអភិវឌ្ឍសង្គមនៅក្នុងប្រទេសមួយដែលមានសេដ្ឋកិច្ចទើបលូតលាស់ថ្មី (Emerging Market) មានន័យថា ប្រទេសនេះ បានចាត់ទុកការអភិវឌ្ឍវិស័យអាជីវកម្មដោយផ្ដោតលើសហគ្រាសខ្នាតតូច និងមធ្យម។ ហើយផ្នែកនេះ បានជួយគាំទ្រខ្លាំងដល់ការបង្កើតចំណូលសម្រាប់អ្នកក្រីក្រ និងចូលរួមចំណែកកាន់តែរលូនក្នុងការអភិវឌ្ឍវិស័យឯកជន។
ទោះជាយ៉ាងណា របាយការណ៍ប្រចាំឆ្នាំ២០១១ សាជីវកម្មហិរញ្ញវត្ថុអន្តរជាតិ (IFC) បានជំរុញការអភិវឌ្ឍផ្នែកនេះនៅប្រទេសកម្ពុជា ប៉ុន្តែទំហំនេះមានតិចតួចនៅឡើយ បើធៀបនឹងតម្រូវការជាក់ស្ដែងរបស់វិស័យឯកជន។ ទន្ទឹមនឹងផលលំបាកទាំងនោះ អ្នកស្រាវជ្រាវផ្នែកអភិវឌ្ឍន៍ធុរកិច្ច ឬអាជីវកម្មនៅកម្ពុជា យល់ឃើញថា ការជំរុញឲ្យធនាគារឯកទេស ស្ថាប័នហិរញ្ញវត្ថុ បង្កើនផ្នែកសហគ្រាសខ្នាតតូច និងមធ្យម អាចក្លាយជាដំណោះស្រាយសមស្របលើបញ្ហាកង្វះខាតឥណទានសម្រាប់វិស័យឯកជនទាំងនោះ។
នាយកប្រតិបត្តិនៃស្ថាប័នមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុប្រាសាក់ លោក សឹម សណ្ណាជាតិ មានប្រសាសន៍ថា ទំហំកម្ចីរបស់ស្ថាប័នបានផ្ដល់ប្រមាណ ៦៥% នៃប្រាក់កម្ចីសរុប ដោយផ្ដោតលើអាជីវកម្មខ្នាតតូច។ លោកបញ្ជាក់ទៀតថា ទំហំទឹកប្រាក់តិចជាង ៥ពាន់ដុល្លារអាមេរិក គឺមិនមានលក្ខខណ្ឌឲ្យអតិថិជនដាក់វត្ថុបញ្ចាំឡើយ ប៉ុន្តែស្ថាប័នកំណត់ឲ្យមានផែនការអាជីវកម្ម និងទិសដៅច្បាស់លាស់ ទោះបីជាអាជីវកម្មដែលទើបនឹងបង្កើតក៏ដោយ។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ លោក ឌិន វីរៈ មានប្រសាសន៍ថា លទ្ធផលទទួលបានឥណទានសម្រាប់សហគ្រាសខ្នាតតូច និងមធ្យម គឺនៅមានកម្រិត ដោយសារតែស្ថាប័នហិរញ្ញវត្ថុនៅកម្ពុជា យល់ថា អាជីវកម្មនោះមានហានិភ័យខ្ពស់ក្នុងការរកផលសងត្រឡប់ទៅវិញ។ ម៉្យាងវិញទៀត អាជីវកម្មខ្នាតតូចទាំងនោះភាគច្រើនគ្មានផែនការអាជីវកម្មច្បាស់លាស់ ដើម្បីទទួលបានទុនវិនិយោគពីធនាគារ ឬស្ថាប័នហិរញ្ញវត្ថុទាំងនោះឡើយ ដោយសារសមត្ថភាពគ្រប់គ្រងនៅអន់ខ្សោយ។
លោកបញ្ជាក់ទៀតថា ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាទាំងនោះ មានតួនាទីរបស់រដ្ឋាភិបាល គឺត្រូវជួយធានាដល់ឥណទានដែលទាក់ទងនឹងការបង្កើតអាជីវកម្ម។ ការលើកកម្ពស់ការកសាងសមត្ថភាពម្ចាស់អាជីវកម្ម ដូចជាការរៀបចំផែនការហិរញ្ញវត្ថុអាជីវកម្ម ជាកត្តាសំខាន់សម្រាប់បង្កើនលទ្ធភាពទទួលបានឥណទាន។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ លទ្ធភាពនៃការរកទទួលបានឥណទាននៅកម្ពុជា មានតិចតួច បើធៀបប្រទេសជិតខាង។ ការស្រាវជ្រាវដោយធនាគារពិភពលោក ឆ្នាំ២០១១ បានបង្ហាញថា ឥណទានសម្រាប់វិស័យឯកជននៅកម្ពុជា មានប្រមាណតែជាង ២៣% នៃទំហំសេដ្ឋកិច្ចសរុប។ ប្រទេសវៀតណាម មានជាង ៩០% ប្រទេសថៃ មានជាង ១១៣% នៃទំហំឥណទានដែលផ្ដល់ទៅវិស័យឯកជន។ តួលេខនេះបញ្ជាក់ថា វិស័យឯកជននៅកម្ពុជា ពិបាករកនៅឡើយសម្រាប់បង្កើត និងអភិវឌ្ឍអាជីវកម្មរបស់ខ្លួន៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។
គំនិត
December 1, 2012 at 6:33 am
នគរថ្កើងថ្កានក្នុងឋានសុខុដុម្យ
នគរថ្កើងប្លែកចំលែកចិត្ត គយគន់ពិនិត្យមើលប្រទេស
អាគារស្កឹមស្កៃលៃកំពស់ លូតហួសវត្តភ្នំថ្កើងអស្ចារ្យ។
ឡានថ្មីទំនើបទើបផលិត មានច្រើនពេកពិតគ្រប់ទំនិញ
មន្រ្តីឩកញ៉ា-ប្រជាទិញ វីវក់ប្រដេញតាមម៉ូតច្នៃ។
ពួកអាប្រឆាំងអត់មានប្រាក់ ព្រោះវាស្លើតស្លាក់ទាំងយប់ថ្ងៃ
ខ្ជិលអត់រកអ្វីស្តួចកំរៃ កើតទុក្ខរីងរៃលក់ស្រែស៊ី។
នគរថ្កើងថ្កានស្មានមិនដល់ ផុតទុក្ខក្វល់ប្រជារីករាយ
ចាកឃ្លាតក្រីក្រឆ្ងាយសែនឆ្ងាយ -អន់ផោកចង្រែបក្សប្រឆាំង។
ពួកអាស្មោកគ្រោកបក្សប្រឆាំង ប្រូភូតភរខ្លាំងគួរឲ្យខ្លាច
ចរិតព្រៃផ្សែដូចបីសាច -ស្រេកឃ្លានអំណាចកាចឃោរឃៅ។
វីឡាស្កឹមស្កៃហៃប្រណិត ឈស្ទែតនៅជិតតាមដងផ្លូវ
ឡានតូចគ្រប់ម៉ាកច្រើនពេកកូវ -ប្រជាឥឡូវរស់ធូរធារ។
ម៉ែកសឺដេសខ្មៅក្រិបបើកដំបូល ស ខៀវ និងហ្គោលដប់គ្រឿងប្លាយ
ចេញចូលលូនលេងគ្មានខ្វល់ខ្វាយ ប្រជាសប្បាយគ្មានអ្វីផ្ទឹម។
មើលទៅផ្ទះឈើដំបូលក្បឿង -ប្រជារស់សឿងគ្រប់គ្រួសារ
មិនថាទីក្រុងរឺចំការ -បីអាណត្តិទៀតណាស្មើថានសួគ៏។
រាស្រ្តមានដីគ្រប៉គ្រួសារ- ប្លែកតែបរិវារបក្សប្រឆាំង
កំជិលអាំងផេះមុខស្លេកស្លាំង- លក់ដីប្រណាំងចង់បានលុយ។
លក់ដីលក់ស្រែផ្ទះសម្បែង- ក្តាប់លុយមិនលែងទៅសូកប៉ាន់
យកសក្តិស្រមោលភ្លេចចង្ហាន់- ប្រពន្ធកូនឃ្លាននៅឯផ្ទះ ។
អាខ្លះអត់លុយប្រថុយយក- ប្រពន្ធដាក់ស្ពកអោយគេចុយ
ប្រាថ្នាលោភលន់ទាំងមុខស្អុយ -ចុយចុះប្រពន្ធតែសុំសក្តិ ។
សក្តិខ្យល់សក្តិវល់សក្តិស្រមោល- ច្រើនឆ្នាំទ្រីលទ្រលជួបតែស្កន់
ធ្លាក់ខ្លួនតោកយ៉ាកតែបំភ័ន្ត- ស្រែកយករួចខ្លួនកម្លារចិត្ត ។
ពួកអាអស់នេះខួរក្បាលទា- ម៉្ងៃៗវេទនារត់ឆ្លេឆ្លារ
ដង្ហក់ដង្ហោយព្រុសឡូឡារ- ហត់ជក់កញ្ឆាប៉ូវកម្លាំង ។
វាស្រែកហឺហារថាសង្គ្រោះ- ស្តាប់ហើយឈឺពោះចង់រាគអាចម៏
សង្គ្រោះអ្នកណាអាប្រកាច់- សម័យសម្តេចសុទ្ធផ្ទះធំ ។
ដីស្រែម្នាក់ៗរាប់ហិតា – គោយន្តចាត់ការមិនមែនគោ
ដឹកជីទៅស្រែឡានហ៊ីណូ- រីឯម៉ូតូមានពីរ បី ។
អញឆ្ងល់អ្ហែងដែរពួកប្រឆាំង- ដែលអ្ហែងស្រែកច្បាំងតែរាល់ថ្ងៃ
អ្ហែងចង់សង្គ្រោះៗស្អី ? – ឫុអ្ហែងឃ្លានក្រៃអំណាចដឹង ? ។
ពួកអ្ហែងអស់នេះគ្មានផ្លូវទេ- កុំមកតែវែឈរច្រេមច្រុំ
ស្រែកថ្ងូរង៉េសៗដូចឆ្កែយំ- ពោលពាក្យច្រំៗថាសង្រ្គោះ ។
តើសង្គ្រោះស្អី ?- អត់មានខោថ្មី- តែស្រែកអួតហួស
សន្យាខ្យល់ខ្ចប់- អប់ដាក់ធ្មេញជួស- ធ្វើខ្ចៅយន្តហោះ
អាចធ្វើអ្នកមាន ? ។
អួតទាំងខ្វល់ខ្វាយ- អួតទាំងអត់បាយ-ព្រោះខ្ចីបុលហួស
ស្រូវស៊ីមិនគ្រប់- កង់ក៏គ្មានជិះ- ខ្លួនវិញសំគិះ
តែអួតហួសឃ្លាន ។
គួរអោយសើចដែរ- វាស្រែកឡែៗ -តាប៉ែរាល់ថ្ងៃ
ថាចង់សង្គ្រោះ- តើសង្គ្រោះស្អី?- ប្រពន្ធជេរចាស់ដៃ
ជេរ ព្រោះអត់ស៊ី ។
អួតនេះអាខា -បងប្អូនដឹងទេ- វាអួតរាល់ថ្ងៃ
អួតប្រូបោកប្រាស់- អួតអត់តម្លៃ-ឥឡូវវាច្នៃ
ញឹងប្រពន្ធចូល ។
កុំអោយគេថា- ប្រពន្ធវាជេរ- វាអួតសុខណាស់
ទោះមានស្រីចុង- ប្រពន្ធអត់ឆ្នាស់- តែពេលដល់ផ្ទះ
ត្រូវក្បាលវែកឆា ។
ពិតណាស់អាខាវាកំសត់- ក្បាលគ្របសំពត់ក៏មានដែរ
ក្បាលនិងកន្ថោរបូកអត់ល្ហែរ- អាខាតែវែឆ្កួតខ្លាចផ្ទះ ។
ប្រទេសបានសុខ ប្រជាស្រណុក ទាំងកាយវាចារ
សុខទាំងផ្លូវចិត្ត មានទ្រព្យហ៊ឺហារ ចុះអ្ហែងស្រែកឡា
ចង់សង្គ្រោះស្អី ? ។
ខ្លួនថោកសំគិះឆ្កួតតែវែ ហាឡើងខុសគេចង់ចាប់ថ្ងៃ
មកចងអោយជាប់កាប់ឆា. ខ្វៃ សម្តីអត់ន័យ អួតអត់ខ្នាត ។
ខ្លួនក្រកើតស្រែងសំញែងអេះ ខ្លួនកំជិលផេះតែប្រដៅ
អោយគេអ្នកស្អាតតាមខ្លួនទៅ គ្មានផ្លូវអេះស្រែងតែឯងចុះ ។
ហាស ! ហាស អាគំនិតសុញ កំណាព្យអ្ហែង សរសេរបានល្អ ហាស! ហាស
មេទ័ព-បាញ់ទា
December 2, 2012 at 8:05 am
អាឡេវបាញ់ទាឆ្កែខ្ញុំ
១-អាឡេវឆ្កែខ្ញុំ–អាចម៍ណាដុំធុំ–វាចូលចិត្តណាស់–ឆ្កែដទៃទៀត–មិនទាន់វាសោះ
វាថាឆ្ងាញ់ណាស់–អាចម៍ផស់បងជាតិ ។
២-អាឡេវឆ្កែខ្ញុំ–អាចម៍ណាដុំធំ–ត្របាក់ផ្ញាច់ៗ–វាឆ្កែក្បត់ជាតិ–ចួលចិត្តស៊ីអាចម៍–
ជួនកាលប្រកាច់–ឆ្តួតបីបួនថ្ងៃ ។
៣-ខ្មែរអើយត្រូវដឹង–អាឆ្កែឡេវហ្នឹង–ជាឆ្កែចង្រៃ–វាជាឆ្កែចាស់–ហើយឆ្កួតរាល់ថ្ងៃ–
គួរខ្មែរប្រុសស្រី–សំពងក្បាលវា។
៤-អាឡេវឆ្កែខ្ញុំ–វាផឹកទឹកនោម–ទឹកអាចម៏បងជាតិ–ទើបបានវាឆ្គួត–
លែងស្គាល់ផៅញាតិ–វាឆ្កែក្បត់ជាតិ–ខ្មែរត្រូវកំចាត់!
៥- អាឡេវឆ្កែខ្ញុំ–ឆ្កែបងជាតិចំ–តែវាផ្តេសផ្តាស–ចូលចិត្តស៊ីអាចម៏–បងជាតិខ្លាំងណាស់
តែវាក្បត់ម្ចាស់–ទុកខាតបរិស្ថាន!
៦- អាឡេវឆ្កែព្រូន–ស៊ីតែអាចម៏យួន–អាចម៍យួនដុំៗ–អាឡេវឆ្កែនេះ–បំផ្លាញសង្គម
‹‹ជាតិខ្មែរឧត្តម››–សម័យហ៊ុនសែន!
៧- អាឡេវឆ្កែខ្ញុំ–រលូតមុនភ្ជុំ–ក្រោយពន្ធនាគារ–វាកើតរោគឆ្កួត–ខ្ញុំមើលមិនជា
ខ្ញុំវាយក្បាលវា-ភ្លះស្លការី ។
៨- អាឡេវឆ្កែខ្ញុំ–ប្រើថ្នាំមិនចំ–ត្រូវប្រើដំបង–សំពងក្បាលវា–មួយថ្ងៃបីដង
ទាត់ផងធាក់ផង–ក្បាលឆ្កែបាញ់ទា ។
ហាស! ហាស កំណាព្យអ្ហែងសរសេរបានល្អអាបាញ់ទា ហាស !ហាស